امام علی علیه السلام فرمود : کتاب پروردگار پاک و بلند مرتبه را فرا گیرید که همانا آن نیکوترین سخن و رساترین موعظه است. و درآن تفکر کنید که همانا قرآن بهار دلهاست و از نورانیتش شفاء بخواهید که همانا قرآن شفای دلهاست و تلاوتش را نیکو کنید که برترین قصه ها [در آن] است. تحف العقول ، ص150
پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله فرمود : فرزندم! از خواندن قرآن غافل مشو که قرآن دلها را زنده می¬کند و انسان را از زشتی و بدی دور می دارد. کنزالعمال ، حدیث 2768
پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله فرمود : بر تو باد قرا ئت قرآن زیرا که خواندن قرآن کفاره گناهان و پوششی از آتش [دوزخ] و ایمنی از عذاب است. بحارالانوار ، ج92 ، ص17
(ابو عمرو زاذان) از دوستان امام علی علیه السلام بود که قرآن را با لحنی دلنشین می خواند. روزی (سعد خفّاف) به او گفت: " ای ابا عمرو! تو بسیار زیبا قرآن میخوانی ، بگو این صوت زیبا را از که آموخته ای؟ " ابو عمرو گفت : " در جوانی به شعر خواندن علاقه ی بسیاری داشتم". روزی امیرالمومنین مرا در حالی که شعر میخواندم دید ، فرمود: " چرا این آواز خوش را در تلاوت قرآن به کار نمی بری؟" گفتم : " مولای من ! من کجا و تلاوت آیات نورانی قرآن کجا؟ به خدا سوگند از قرآن به جز آن چه در نماز میخوانم چیز دیگری بلد نیستم" . امام فرمود:" نزدیک تر بیا و در گوش من آهسته چیزی گفت که از آن سخن چیزی نفهمیدم. اما به خداوند سوگند که قدم از قدم برنداشته بودم که قرآن را با اِعراب کامل حفظ شدم و پس از آن ، هرگز محتاج نشدم که درباره ی قرائت قرآن از کسی چیزی بپرسم." بحارالانوار ، ج 41 ، ص256
