اعمال شب آخر ماه مبارک رمضان

شب آخر ماه:

شب بسیار مبارکى است، و براى این شب چند عمل وارد است:

اوّل:غسل.

دوم:زیارت‏ امام حسین علیه السّلام.

سوم:خواندن سوره‏هاى«انعام»و«کهف»و«یس»و گفتن صد مرتبه:

أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ وَ أَتُوبُ إِلَیْهِ 

از خدا آمرزش مى‏جویم و به سوى او مى‏پویم.

چهارم:این دعا را که شیخ کلینى از امام صادق علیه السّلام روایت کرده بخواند:

اللَّهُمَّ هَذَا شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِی أَنْزَلْتَ فِیهِ الْقُرْآنَ وَ قَدْ تَصَرَّمَ وَ أَعُوذُ بِوَجْهِکَ الْکَرِیمِ یَا رَبِّ أَنْ یَطْلُعَ الْفَجْرُ مِنْ لَیْلَتِی هَذِهِ أَوْ یَتَصَرَّمَ شَهْرُ رَمَضَانَ وَ لَکَ قِبَلِی تَبِعَةٌ أَوْ ذَنْبٌ تُرِیدُ أَنْ تُعَذِّبَنِی بِهِ یَوْمَ أَلْقَاکَ 

خدایا این است ماه رمضان،که قرآن را در آن نازل کردى،اینک در حال گذشتن است،و من به ذات‏ کریمانه‏ات پناه مى‏آورم از اینکه سپیده این شب طلوع کند،یا ماه رمضان بگذرد،و نزد تو برایم نتیجه کار ناشایست یا گناهى باشد که بخواهى مرا به سبب آن روزى که ملاقاتت کنم عذاب نمایى.

پنجم:بخواند دعاى«یا مدبّر الامور»را که بیان آن در اعمال‏ شب بیست‏وسم گذشت

ششم:ماه رمضان را با دعاهاى وداع،وداع گوید:دعاهایى که شیخ کلینى و شیخ صدوق و شیخ مفید و شیخ طوسى،و سیّد ابن طاووس(رضوان اللّه علیه)نقل کرده‏اند و شاید بهترین آنها دعاى چهل‏وپنجم صحیفه کامله باشد. سیّد ابن طاووس از امام صادق علیه السّلام روایت کرده که هرکه در شب آخر ماه رمضان،آن ماه شریف را وداع گفته‏ و بگوید:

اللَّهُمَّ لا تَجْعَلْهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنْ صِیَامِی لِشَهْرِ رَمَضَانَ وَ أَعُوذُ بِکَ أَنْ یَطْلُعَ فَجْرُ هَذِهِ اللَّیْلَةِ إِلا وَ قَدْ غَفَرْتَ لِی 

خدایا این ماه را آخرین بار روزه‏ام در ماه رمضان قرار مده،و به تو پناه مى‏آورم از اینکه سپیده این شب سر زند،مگر اینکه مرا آمرزیده باشى.

پیش از آنکه سپیده بر آید،حق تعالى او را بیامرزد، و توبه و بازگشت نصیب وى کند. سیّد و شیخ صدوق از جابر بن عبد عبد اللّه انصارى روایت کرده‏اند که در جمعه آخر ماه‏ رمضان خدمت رسول خدا صلى اللّه علیه و آله رسیدم،چون نظر آن حضرت بر من افتاد،فرمود:اى جابر این آخرین جمعه از ماه رمضان است،پس آن را وداع کن و بگو:

اللَّهُمَّ لا تَجْعَلْهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنْ صِیَامِنَا إِیَّاهُ فَإِنْ جَعَلْتَهُ فَاجْعَلْنِی مَرْحُوما وَ لا تَجْعَلْنِی مَحْرُوما 

خدایا این ماه را آخرین بار روزه ما در ماه رمضان قرار مده،اگر قرار داده‏اى پس مرا رحمت شده بدار،نه محروم‏ از رحمت.

به راستى هرکه این دعا را در این روز بخواند به یکى از دو خصلت نیکو ظفر یابد:یا رسیدن به ماه رمضان‏ آینده،یا آمرزش خدا و رحمت بى‏انتهاى او.

سیّد ابن طاووس و کفعمى از حضرت رسول صلى اللّه علیه و آله روایت کرده‏اند که فرمود: هرکه در شب آخر ماه رمضان،ده رکعت نماز به صورت دو رکعت بخواند،در هر رکعت سوره«حمد»را یک بار،و «قل‏ هو اللّه احد» راه ده بار،و در هر یک از رکوع و سجود ده مرتبه بگوید:

سُبْحَانَ اللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَکْبَرُ 

پاک است خدا و ستایش شایسته اوست و معبودى جز او نیست و خدا بزرگتر است.

و هنگامى‏که از ده رکعت فراغت یافت‏ هزار مرتبه استغفار کند.و پس از استغفار سر به سجده گذارد و در حال سجده بگوید:

یَا حَیُّ یَا قَیُّومُ یَا ذَا الْجَلالِ وَ الْإِکْرَامِ یَا رَحْمَانَ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ وَ رَحِیمَهُمَا یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ یَا إِلَهَ الْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ اغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَ تَقَبَّلْ مِنَّا صَلاتَنَا وَ صِیَامَنَا وَ قِیَامَنَا 

اى زنده به خود پاینده!اى داراى بزرگى و بزرگوارى،اى بخشنده دنیا و آخرت و اى مهربان دنیا و آخرت،اى مهربان‏ترین مهربانان،اى معبود گذشتگان و آیندگان،گناهانمان را بیامرز،و نماز و روزه و شب‏بیداریمان را قبول کن.

سوگند به کسى‏که مرا به‏ راستى به پیامبرى مبعوث کرد،که جبرئیل مرا از اسرافیل خبر داد و اسرافیل از پروردگار خود،که سر از سجده برنداشته،خدا او را بیامرزد،و ماه رمضان را از او قبول کند،و از او درگذرد تا آخر خبر.و این نماز در شب عید فطر هم روایت شده است، ولى در این روایت آمده است که تسبیحات اربعه را در رکوع و سجود به جاى ذکر رکوع و سجود بخواند،و به جاى‏ «اغفر لنا ذنوبنا»تا آخر بگوید:

اغْفِرْ لِی ذُنُوبِی وَ تَقَبَّلْ صَوْمِی وَ صَلاتِی وَ قِیَامِی 

گناهم را بیامرز، و روزه و نماز وشب زنده داری ام را بپذیر

روز سی ام | ولایت

سوره ی مائده، آیه ی 55: "به درستی که سرپرست شما خدا و رسولش و مؤمنان هستند. همان کسانی که نماز بر پا میدارند و در حالی که در رکوعند زکات میدهند. "

سوره ی نساء، آیه ی 59: "از خدا و رسول و صاحبان امرتان پیروی کنید."

امام علی علیه السلام فرمود: "حدود واجباتی که خداوند آنها را به بندگانش واجب کرده است، پنج چیز از بزرگترین فرایض است؛ نماز، زکات، حج، روزه و ولایت که نگاه دارنده این چهار فریضه است." بحارالانوار ، ج65 ، ص387

روزی مردی خدمت امیرالمؤمنین علیه السلام رسید و پرسید: «کمترین چیزی که انسان در پرتو آن جزو مؤمنان خواهد شد، چیست؟ و کمترین چیزی که با آن جزو کافران میشود کدام است؟» حضرت جواب داد: «کمترین چیزی که انسان به سبب آن در زمرة گناهکاران در می آید این است که ولایت ما را نپذیرد.» آن مرد گفت: «یا امیرالمؤمنین ! منظورت از ما چه کسانی است؟» حضرت فرمود: «همانهایی که خداوند اطاعتشان را در ردیف اطاعت خود و پیامبر خود قرار داده است و فرموده : 

أطیعُوا اللهَ وَ أطیعُوا الرَّسُولَ و أُولِی الْأمْرِ مِنْکُمْ

آن مرد پرسید: «فدایت شوم! برایم روشن تر بیان کن.» حضرت فرمود: «آنانی که رسول خدا صلی الله علیه و آله در موارد مختلف و در خطبه روز آخرش آنها را یاد کرد و فرمود: من در میان شما دو چیز با ارزش را به یادگار میگذارم. اگر دست به دامن آنها بزنید هرگز بعد از من گمراه نخواهید شد؛ کتاب خدا و خاندانم که از هم جدا نخواهند شد تا بر حوض کوثر بر من وارد شوند. » ینابیع المودّة ، ص 117.

تدبر در قرآن/ یک آیه از جزء سی اُم

« آیه ۶ تا ۸ سوره مبارکه انفظار»

ترجمه:
ای انسان، چه چیزی تو را به پروردگار کریمت مغرور کرده؟ (۶) پروردگاری که تو را آفریده و ساخته و پرداخته و تناسب داده است (۷) و به هر صورتی که خواسته ترکیب کرده است. (۸)
تفسیر(نمونه):
… امیر مؤمنان على علیه السلام در تفسیر آیه اول جمله هاى عجیبى دارند، مى فرمایند: این آیه کوبنده ترین دلیل در برابر شنونده است و قاطعترین عذر در برابر شخص مغرور، کسى که جهالت و نادانیش او را جسور و مغرور ساخته ، خداوند مى فرماید: اى انسان چه چیز تو را بر گناهت جراءت داده؟، و چه چیز تو را در برابر پروردگارت مغرور ساخته؟، و چه چیز تو را به هلاکت خویش علاقه مند نموده؟ آیا این بیمارى تو بهبودى ندارد؟ یا این خوابت به بیدارى نمى انجامد؟ چرا لااقل آن مقدار که به دیگران رحم مى کنى به خودت رحم نمى کنى، تو هر گاه کسى را در میان آفتاب سوزان ببینى بر او سایه مى افکنى ، هر گاه بیمارى را ببینى که درد، او را سخت ناتوان ساخته از روى ترحم بر او گریه مى کنى ، پس چه چیز تو را بر بیماریت صبور ساخته، و بر مصیبتت شکیبا نموده، و از گریه بر خویشتن تسلیت داده؟ در حالى که عزیزترین افراد نزد تو خودت مى باشى چگونه ترس از نزول بلا در شب ترا بیدار نکرده، با اینکه در گناه و معصیت او غوطه ورى، و در حالى که زیر سلطه او قرار دارى…

اعمال روز سی ام ماه مبارک رمضان

روز سى‏ام:

سیّد در کتاب«اقبال» براى روز آخر دعایى نقل کرده است که ابتدایش این است: الّلهم انّک ارحم‏ الرّاحمین و چون در این روز بیشتر مردم قرآن را ختم مى‏کنند، شایسته است پس از ختم قرآن دعاى چهل‏ و دوم صحیفه کامله سجادیه‏ را بخوانند و اگر بخواهند مى‏توانند این دعاى مختصر را که شیخ طوسى از امیر المؤمنین علیه السّلام روایت کرده بخوانند:

اللَّهُمَّ اشْرَحْ بِالْقُرْآنِ صَدْرِی وَ اسْتَعْمِلْ بِالْقُرْآنِ بَدَنِی وَ نَوِّرْ بِالْقُرْآنِ بَصَرِی وَ أَطْلِقْ بِالْقُرْآنِ لِسَانِی وَ أَعِنِّی عَلَیْهِ مَا أَبْقَیْتَنِی فَإِنَّهُ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلا بِکَ. 

خدایا، به قرآن سینه‏ام را بگشا، و به قرآن بدنم را بکار انداز، و به قرآن دیده‏ام را روشن ساز، و به‏ قرآن زبانم را بازگردان، و به عمل به آن تا زنده‏ام مى‏دارى یارى‏ام ده، که جنبش و نیرویى جز به خواست تو نیست.

و همچنین این دعا را که از حضرت امیر المؤمنین علیه السّلام روایت شده است بخواند:

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ إِخْبَاتَ الْمُخْبِتِینَ وَ إِخْلاصَ الْمُوقِنِینَ وَ مُرَافَقَةَ الْأَبْرَارِ وَ اسْتِحْقَاقَ حَقَائِقِ الْإِیمَانِ وَ الْغَنِیمَةَ مِنْ کُلِّ بِرٍّ وَ السَّلامَةَ مِنْ کُلِّ إِثْمٍ وَ وُجُوبَ رَحْمَتِکَ وَ عَزَائِمَ مَغْفِرَتِکَ وَ الْفَوْزَ بِالْجَنَّةِ وَ النَّجَاةَ مِنَ النَّارِ  

خدایا از تو درخواست مى‏کنم، خشوع خاشعان، و اخلاص اهل یقین، و مداراى نیکان، و شایستگى‏ حقایق ایمان، و بهره‏مندى از هر نیکى، و سلامت از هر گناه، و وجوب رحمتت، و اراده‏هاى‏ آمرزشت، و رسیدن به بهشت، و رهایى از آتش را.

---

منبع: مفاتیح الجنان

پوستر | دعای روز سی‌ام ماه مبارک رمضان

جهت دریافت سایز اصلی بر روی عکس کلیک کنید

اعمال شب سی ام

الْحَمْدُ لِلَّهِ لا شَرِیکَ لَهُ الْحَمْدُ لِلَّهِ کَمَا یَنْبَغِی لِکَرَمِ وَجْهِهِ وَ عِزِّ جَلالِهِ وَ کَمَا هُوَ أَهْلُهُ یَا قُدُّوسُ یَا نُورُ یَا نُورَ الْقُدْسِ یَا سُبُّوحُ یَا مُنْتَهَى التَّسْبِیحِ یَا رَحْمَانُ یَا فَاعِلَ الرَّحْمَةِ یَا اللَّهُ یَا عَلِیمُ یَا کَبِیرُ یَا اللَّهُ یَا لَطِیفُ یَا جَلِیلُ یَا اللَّهُ یَا سَمِیعُ یَا بَصِیرُ یَا اللَّهُ یَا اللَّهُ یَا اللَّهُ لَکَ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى وَ الْأَمْثَالُ الْعُلْیَا وَ الْکِبْرِیَاءُ وَ الْآلاءُ أَسْأَلُکَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَیْتِهِ وَ أَنْ تَجْعَلَ اسْمِی فِی هَذِهِ اللَّیْلَةِ فِی السُّعَدَاءِ وَ رُوحِی مَعَ الشُّهَدَاءِ وَ إِحْسَانِی فِی عِلِّیِّینَ وَ إِسَاءَتِی مَغْفُورَةً وَ أَنْ تَهَبَ لِی یَقِینا تُبَاشِرُ بِهِ قَلْبِی وَ إِیمَانا یُذْهِبُ الشَّکَّ عَنِّی وَ تُرْضِیَنِی بِمَا قَسَمْتَ لِی وَ آتِنَا فِی الدُّنْیَا حَسَنَةً وَ فِی الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنَا عَذَابَ النَّارِ الْحَرِیقِ وَ ارْزُقْنِی فِیهَا ذِکْرَکَ وَ شُکْرَکَ وَ الرَّغْبَةَ إِلَیْکَ وَ الْإِنَابَةَ وَ التَّوْبَةَ وَ التَّوْفِیقَ لِمَا وَفَّقْتَ لَهُ مُحَمَّدا وَ آلَ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ عَلَیْهِمْ 

خدا را سپاس که شریکى ندارد،خدا را سپاس آنگونه که سزاوار بزرگوارى جلوه و عزّت جلال اوست، و چنان‏که شایسته اوست،اى قدوس،اى نور،اى مقدس،اى سبّوح،اى نهایت پاکى،اى بخشنده، اى به انجام‏رسان رحمت،اى خدا،اى دانا،اى بزرگ،اى خدا،اى لطیف،اى برجسته،اى خدا،اى شنوا،اى‏ بینا،اى خدا،اى خدا،اى خدا،نامهاى نیکوتر و نمونه‏هاى برتر،و بزرگمنشى و نعمتها از آن توست، از تو مى‏خواهم بر محمّد و اهل بیتش درود فرستى،و قرار دهى نامم را در این شب از سعادتمندان، و روحم را با شهیدان،و نیکوکارى‏ام را در بلندمرتبه‏ترین درجه بهشت،و گناهم را آمرزیده،و به من ببخشى یقینى که قلبم‏ همراه آن باشد،و ایمانى که شک را از من برطرف کند،و خشنودى به آنچه نصیبم کردى،و پاداش نیکو در دنیا و در آخرت را به ما عنایت کن،و ما را از عذاب آتش سوزان حفظ فرما،و در این شب ذکر و شکر خویش‏ و رغبت به سوى خود،و بازگشت و توبه را روزى‏ام کن،و به آنچه محمّد و خاندان محمّد(درود خدا بر او و آنان)را بر آن موفق‏ نمودى توفیقم ده.

کفاره روزه زن بر عهده شوهر است یا خودش؟

حجت‌الاسلام حسین وحیدپور، عضو ستاد ترویج احکام به کفاره روزه و کفاره جمع اشاره کرد و با بیان این‌که کفاره روزه آن است که فردی عمدا روزه‌خواری کند، گفت: کسی که عمدا روزه‌خواری کرده است، یا باید شصت فقیر را طعام دهد و یا شصت روز را روزه بگیرد.

وی افزود: برعهده روزه‌خواری که عمدا و با چیز حرامی مانند شراب یا زنا، روزه‌خواری کرده است، کفاره جمع تعلق می‌گیرد و این فرد دیگر بین چند چیز اختیار ندارد، بلکه به عنوان کفاره، باید افزون بر قضا، هم شصت فقیر را سیر کند و هم شصت روز را روزه بگیرد که 31 روز از این شصت روز باید پی در پی باشد.

 

این عضو ستاد ترویج احکام با بیان این‌که کفاره جزو دیون و حق الله مالی است که باید پرداخت شود و تنها هم به فقیر باید داده ‌شود، اظهار داشت: کسی که تمکن مالی ندارد، تا آخر عمر هر زمانی که تمکن مالی پیدا کرد، باید کفاره سال‌هایی را که بدهکار است، پرداخت کند.

 

وی افزود: فردی که نمی‌داند چند کفاره برعهده دارد، می‌تواند حداقل را حساب کرده و معادل آن به فقیر طعام دهد و یا اگر مریض سالانه بوده و در ماه رمضان نتوانسته روزه بگیرد و از به جای آوردن قضای آن هم عاجز است، روزه بر او واجب نیست، تنها باید یک مد طعام معادل 750 گرم برای هر روز به فقیر بدهد.

 

مسؤول پیشین دفتر استفتائات حضرت آیت‌الله شیخ جواد تبریزی، اظهار داشت: سیر کردن شصت فقیر به دو صورت انجام می‌شود، یا غذای پخته و آماده به هر فقیری دهد یا مواد غذایی را به صورت نپخته که 750 گرم باشد و کمتر هم نباشد به شصت فقیر پرداخت کند.

 

وی در پاسخ به این سؤال که کفاره روزه زن بر عهده شوهر است یا خیر، گفت: فطریه زن و فرزندان برعهده سرپرست خانوار است،‌ اما کفاره زن و فرزندان برعهده شوهر و پدر نیست، بلکه خود خانم اگر درآمد دارد باید کفاره خودش را بدهد و اگر ندارد هر وقت که مالی در سال‌های بعد پیدا کرد کفاره را پرداخت کند.

 

حجت‌الاسلام وحیدپور با بیان این‌که زن اگر می‌تواند، مالی را قرض بگیرد و کفاره‌اش را پرداخت کند، اما اگر مالی برای پرداخت کفاره پیدا نکرد، تنها استغفار کند، گفت: از نظر اخلاقی خوب است که شوهر به وکالت از همسر کفاره او را پرداخت کند و حتما به همسرش بگوید من به وکالت از تو کفاره را پرداخت می‌کنم. 

بارش باران به دعای پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم و نجات مدینه از قحطی و خشکسالی

روایت اول: پیامبر صلى الله علیه و آله، روز جمعه مشغول خواندن خطبه بود که مردى برخاست و گفت: اى پیامبر خدا! چارپایان هلاک شدند و گوسفندان تلف گشتند. دعا کن که خدا به ما باران بدهد. پس، پیامبر صلى الله علیه و آله دست به آسمان برداشت و دعا کرد.

---

روایت دوم: پیامبر صلى الله علیه و آله، روز جمعه خطبه مى خواند که مردى برخاست و گفت: اى پیامبر خدا! دعا کن که خداوند بر ما باران بباراند.

ناگهان، آسمان ابرى شد و باران فرو بارید، چنان که مردم خود را به زحمت به منازلشان رساندند. باران تا جمعه آینده ادامه داشت. پس، همان مرد یا یکى دیگر برخاست و گفت: دعا کن که خداوند، باران را براى ما بند آورد، که آب، همه جا را برد.

پیامبر صلى الله علیه و آله فرمود: «بار خدایا! در اطراف ما بباران، نه بر ما». ناگهان ابرها در پیرامون مدینه پراکنده شدند و در خود مدینه، باران بند آمد.

---

روایت سوم: پیامبر صلى الله علیه و آله در روز جمعه مشغول خواندن خطبه بود که مردم برخاستند و فریاد زدند و گفتند: اى پیامبر خدا! باران، بند آمده و درختان، زرد شده اند و چارپایان، از بین رفته اند. دعا کن که خداوند بر ما باران بباراند.

پیامبر صلى الله علیه و آله دو بار فرمود: «بار خدایا! بر ما باران بباران». به خدا سوگند، در آسمان حتّى یک تکّه ابر هم مشاهده نمى شد؛ امّا ناگهان ابرها پدیدار گشتند و فرو باریدند.

پیامبر صلى الله علیه و آله از منبر به زیر آمد و نماز خواند و رفت. باران تا جمعه بعد همچنان مى بارید. چون پیامبر صلى الله علیه و آله برخاست که خطبه بخواند، مردم باز فریاد زدند که: خانه ها ویران گشتند، و راه ها بسته شدند. دعا کن که خداوند، باران را بند آورد.

پیامبر صلى الله علیه و آله تبسّمى کرد و فرمود: «بار خدایا! در اطراف ما بباران، نه بر ما». ناگهان ابرها از آسمان مدینه کنار رفتند و در پیرامون آن، باریدن گرفتند و دیگر یک قطره هم در مدینه نمى بارید. به مدینه نگریستم. دیدم چونان اکلیل مى درخشد.

---

منبع: صحیح البخاری

تدبر در قرآن/ یک آیه از جزء بیست و نهم

 

« آیه ۱تا۳ سوره مبارکه انسان»

ترجمه:
آیا بر انسان روزگارانی نگذشت که چیز قابل ذکری نبود؟ (۱) به درستی که ما انسان را از نطفه ای مختلط خلق کردیم و او را شنوا و بینا گردانیدیم (۲) به درستی ما او را به راه هدایت کردیم، حالا خواه هدایت بپذیرد و شکر گزارد و خواه آن نعمت را کفران کند (۳)
تفسیر(المیزان):
استفهام در آیه اول برای اثبات مطلب است و می خواهد بفرماید به تحقیق بر نوع بشر روزگارانی (قطعه محدودی از زمان) گذشته که او چیز قابل ذکری نبوده، یعنی ماده انسان از عدم به وجود آمده، ولی هنوز بالفعل به صورت انسان در نیامده بوده و می خواهد بفهماند که انسان موجودی حادث است که در پدید آمدنش نیازمند به صانعی است که او را بیافریند./ در آیه دوم می¬فرماید انسان را از نطفه¬ای خلق کردیم که اجزایی مختلط و آمیخته داشت، در حالی که او را از حالتی به حالت دیگرانتقال می دهیم، (نطفه ـ علقه ـ مضغه و…) و او را جهاز شنوایی و بینایی عطا کردیم و وی را شنوا و بینا نمودیم تا دعوت الهی را از زبان انبیاء بشنود و آیات دال بر توحید، نبوت و معاد را مشاهده کند./ هدایت الهی دو قسم است: ۱) هدایت فطری یا تکوینی که همین است که خدا بشر را به الهام درونی و به عقل مجهز کرده که به وسیله آن اعتقاد حق و عمل صالح را از غیرآن تشخیص می دهد، همچنانکه فرمود: (فالهمها فجورها و تقویها) ۲) هدایت کلامی و زبانی یا هدایت تشریعی ، که از طریق دعوت انبیاء و ارسال رسل و انزال کتاب آسمانی انجام می شود، همچنانکه فرمود: (انا اوحینا الیک کما اوحینا الی نوح و النبیین من بعده)

پوستر | دعای روز بیست و نهم ماه مبارک رمضان

جهت دریافت سایز اصلی بر روی عکس کلیک کنید