ماه رمضان در سخنان امام خمینی رحمة الله علیه
ماه رمضان شد می و میخانه برافتاد
عشق و طرب و باده به وقت سحر افتاد
افطار به می کرد برم پیر خرابات
گفتم که تو را روزه به برگ و ثمر افتاد
با باده وضو گیر که در مذهب رندان
در حضرت حق این عملت بارور افتد
امام خمینی، دیوان اشعار (تاریخ سرودن شعر ۲۹ شعبان ۱۴۰۷)
تمام این جنگها و تمام این نزاعها که در این عالم واقع می‌شود، چه در یک عایله واقع شود یا در همه عالم، که آن هم یک عایله است، تمام اینها از همین سرکشی نفس است. و ضیافت‌الله در آنجا، که ما به آن دعوت شدیم، این است که وارد بشویم در آنجا و ترک کنیم آن شهوات نفسانیه را و این بسیار مشکل است. ترک شهوات جسمانی آسانتر است تا شهوات بالاتر، تا برسید به شهوات نفسانی. تا آن آخر انسان مبتلاست به این شهوات نفسانی. و ضیافت‌الله هم در آن عالم این است که ما دعوت شدیم که ترک کنیم اینها را. اینجا ظل آنجاست و آنجا روح اینجاست و شهوات عقلانی هم که در بسیاری از تمام عالم پرتو انداخته است، این بالاتر از شهوات روحانی و نفسانی و جسمانی است، و ضیافت الله هم در آنجاست که آن هم ترک بشود. ضیافت‌الله به ترک این چیزهاست، برای اینکه ضیافت، رفتن در حضور آن کسی است که انسان را دعوت کرده است. خدا دعوت کرده است، ما هم در اثر این، در دنبال این دعوت وارد می‌شویم در ضیافت. ۱
من فکر می‌کردم که این ضیافتی که شما مؤمنین به آن دعوت شده‌اید، که ضیافت الله است چیست؟ دعوت شدیم به ضیافت‌الله. و ضیافت‌الله در عالم ماده، عبارت از این است که ما را پرهیز بدهد از تمام شهوات دنیوی. این مرتبة مادی ضیافت الله است که همة کسانی که دعوت شدند به این ضیافت، بدانند که ضیافت خدا در این نشئه، چشم پوشی از شهوات است و ترک آن چیزی که قلب انسان، یعنی، روح طبیعی انسان به آن مایل است، آنها را باید ترک کند. این ضیافت خداست و این ضیافت سایة ضیافتهایی است که در طول عالم وجود تحقق دارد، منتها در عالم ماده به این صورت است که ترک شهوات طبیعی است، شهوات جسمانی است و در عالم مثال، ترک شهوات خیالی است و در عالم بعد از مثال، ترک شهوات عقلانی است، روحانی است. ۲
همه دعوت شدید به ضیافت‌الله، همه مهمان خدا هستید و مهمانی به ترک است. اگر ذره‌ای هوای نفس در انسان باشد، این به مهمانی وارد نشده است یا اگر وارد شده است استفاده نکرده است. تمام این جار و جنجالهایی که در دنیا می‌بینید برای این است که استفاده از این ضیافت نکرده‌اند، در این مهمانی وارد نشده‌اند، دعوت خدا را قبول نکرده‌اند. کوشش کنید که این دعوت را لبیک بگویید، راه به شما بدهند در اینجا و اگر چنانچه راه یافتید مسائل حل است. اینکه مسائل ما حل نمی‌شود، برای اینکه در ضیافت خدا وارد نشده‌ایم. در ماه رمضان اصلا وارد نشده‌ایم. ۳
شماها در فکر باشید که اگر از این ضیافت درست بیرون آمدید آن وقت عید دارید. عید مال کسی است که در این ضیافت راه یافته باشد، استفاده کرده باشد از این ضیافت. همان طوری که شهوات ظاهری را باید ترک بکند، از شهوات باطنی که بالاترین سد راه است برای انسان، باید از اینها جلوگیری کند. تمام این مفاسدی که در عالم حاصل می‌شود، برای این است که در این ضیافت وارد نشده‌اند یا اگر وارد شده‌اند استفاده نکرده‌اند. ۴
در این ماه مبارک رمضان دعا کنید که خدای تبارک و تعالی شما را موفق کند به اینکه در این خدمتی که متکفل او هستید، مطابق رضای او عمل کنید. از خدا بخواهید که ما را از عنایت خودش محروم نفرماید. و این ضیافت خدا را قدر بدانید. این ضیافت خیلی لطافت و ظرافت دارد، این را ما باید قدر بدانیم. این ادعیه‌ای که وارد شده است در ماه مبارک رمضان و در ماه شعبان اینها راهبر ماست به مقصد…. ظرایفی در این ادعیه مبارکه هست که سابقه ندارد. به اینها توجه بکنید، این ادعیه می‌تواند انسان را حرکت بدهد. ۵
در ماه رمضان خدای تبارک و تعالی شما را دعوت کرده به مهمانی خودش. همان طور که می‌بینید مهمانی خدا صوم است، مثل میهمانی ماها نیست که آنجور تشریفات را داشته باشد، پرهیز دادن است از آن چیزهایی که مربوط به شهوات انسان است. توجه بکنید که به آداب روحی ماه مبارک عمل بکنید. فقط دعا نباشد، دعا به معنای واقعی‌اش باشد… ماه مبارک را به تذکر خدا، به ذکر خدا و به رحمتهای خدا که به شما عنایت کرده است شکرگذاری کنید و ذکر خدا را بگویید، یاد خدا کنید که خدا شما را موفق کند به اینکه دستهایی که می‌خواهند تشتت در این ملت ایجاد کنند، خدا آن دستها را موفق نکند. ۶
از همه بالاتر این است که انسان خودش را اصلاح کند. در ماه مبارک رمضان، ما محتاج به اصلاح هستیم، محتاج به تهذیب نفس هستیم، تا آن دم آخر ما محتاجیم پیغمبرها هم محتاجند. انبیای بزرگ هم محتاجند، منتها آنها احتیاج خودشان را فهمیده‌اند و دنبالش عمل کرده‌اند، و ما از باب اینکه حجاب داریم نتوانستیم بفهمیم و به تکالیف خودمان عمل نکردیم. امیدوارم که انشاءالله این ماه مبارک رمضان به همه شما مبارک باشد. و مبارک بودن به این است که بنابراین بگذارید که به تکالیف خدا عمل کنید. ۷
ماه مبارک می‌تواند انسان را موفق به بسیاری از امور بکند. ماه مبارک می‌تواند انسان را طوری کند که تا ماه مبارک دیگر یا تا آخر دیگر کنترل بشود و تخطی از آنچه رضای خداست نکند. من امیدوارم که همه ما موفق بشویم به اینکه این ماه مبارک را با ذکر خدا و توجه به خدای تبارک و تعالی به پایان برسانیم، که خدای تبارک و تعالی در عید رمضان به ما عیدی عنایت کند و آن استقلال تام ما، آزادی تام ما بیمه شده و جمهوری اسلامی بیمه شده. خدایا! ما بندگان ضعیف هستیم، ما بندگانی هستیم که هیچ نداریم، ما هیچیم و هر چه هست تویی. ما اگر چنانچه خلاف می‌کنیم نادانیم، تو بر ما ببخش. تو ما را به این ماه مبارک رمضان وارد کن به طوری که با رضای تو وارد آن بشویم. خدایا! تو ما را لیاقت بده که در این مهمانی که از ما کردی به طور شایسته وارد بشویم. خدایا! این ایران که از همه طرف به او هجوم شده است، برای اسلام، این ایران را تو تقویت کن. ۸
اگر همین ماه مبارک رمضان مسلمین خودشان را به طور جمعی به ضیافت خدا وارد کرده بودند و تزکیه کرده بودند، تصفیه کرده بودند خودشان را، ممکن نبود زیر بار ظلم بروند. زیر بار ظلم رفتن مثل – ظالم – ظلم کردن، هر دو از ناحیه عدم تزکیه است… اگر ما به این رسیده بودیم، نه حال انفعالی پیدا می‌کردیم برای پذیرش ظلم و نه ظالم بودیم. همه از این است که تزکیه نشدیم. دولتها تزکیه نشدند و نخواهند شد – مگر خدا عنایت کند ـ و ظالمند. ملتهایی که تزکیه نشده‌اند، بار ظلم را به دوش می‌گیرند. عذر ندارند ملتها در مقابل پذیرش ظلم، ایران این عذر را از آنها منقطع کرد. آن قدرتی را که ایران شکست، در آنها نیست، در بین حکومتهای دیگر نیست، لکن مردم اول متحول روحی شدند و بعد هم آن کردند که دنیا دید. ۹
در این ماه مبارک رمضان که ماه تهذیب نفس است و همه را خدا به ضیافت خودش دعوت کرده است، ما با صاحب خانه کاری بکنیم که عنایتش از مابرنگردد. ۱۰
در این ماه مبارک خودتان را تقویت کنید به قوتهای روحانی… فرق ضیافتهای خدا با ضیافتهای مردم این است که وقتی شما را یک اشخاصی دعوت بکنند به یک مهمانی، وقتی بروید در آن مهمانی به حسب فراخور حال، یک چیزهایی برای خوردنی و یک چیزهایی برای تفریح و این چیزهاست. ضیافت خدا در ماه رمضان یک شعبه‌اش روزه است، آن ضیافت خداست و یک امر مهمش که مائدة غیبی و آسمانی است قرآن است. شمادعوت شده‌اید به مهمانی خدا و شما در ماه رمضان مهمان خدا هستید. مهماندار شما را وادار کرده است به اینکه روزه بگیرید. این راههایی که به دنیا باز است و شهوات است، اینها را سدش کنید تا مهیا بشوید برای لیلة‌القدر. ۱۱
خودمان را مهیا کنیم برای ورود در «ضیافت الله» در مهمانی خدا که انشاءالله با سلامت نفس، با نور هدایت خدای تبارک و تعالی وارد بشویم در این ماه عزیز معظم و فرق بکنیم. در این ماه فرق داشته باشیم با سایر ماهها و دنبال این باشیم که انشاءالله «لیلة‌القدر» را دریابیم، برکات «لیلة‌القدر» را که قرآن در آن نازل شده است، همة سعادت عالم در آن شب نازل شده است و از این جهت، از همة شبهای عالم بالاتر است، این را بتوانیم ادراک بکنیم، درک بکنیم. خداوند انشاءالله، به شماها توفیق بدهد که با سلامت و سعادت وارد در «ضیافت‌الله» بشوید و از آن مائده‌های آسمانی که قرآن و ادعیه است انشاءالله، همه‌مان مستفیض بشویم و با یک روح سالمی وارد بشویم و «لیلة‌القدر» را هم دریابیم. ۱۲
امیدوارم که این عید سعید برای همة مسلمین عید به معنای واقعی باشد و برای ملت ایران برکات عید از جانب خدای تبارک و تعالی نازل شود. عید واقعی آن وقتی است که انسان رضای خدا را به دست بیآورد، درون خود را اصلاح کند. اموری که مربوط به این عالم است گذر است، زودگذر هم هست و پیروزیها و شکستها و خوشیها و ناخوشیهای این دنیا بیش از چند روزی ومقدار اندکی پایدار نیست. آنچه که برای ما و شما می‌ماند، آن چیزی است که در درون خودمان تحصیل کرده باشیم، باور کنیم که خدای تبارک و تعالی حاضر است، باور بکنیم که همه چیز به دست اوست و ما چیزی نیستیم، باور کنیم که ما قاصر هستیم برای شکرگزاری نعمتهای خدا. ۱۳
اگر ما در این ضیافت خدا، در این سفره‌ای که خدای تبارک و تعالی افراشته است برای همه، اگر ما در اینجا موفق بشویم به اینکه راهمان بدهند در این میهمانخانه بزرگ الهی جلویمان را نگیرندـ شیاطین ایستاده‌اند که راه را نگذارند برویم، جلو گیرندـ اگر راهمان بدهند به این ضیافت ممکن است که راهی پیدا بکنیم به آنکه راه انسان است… اگر راهمان بدهند در این (ضیافت الله) و مستعد شده باشیم که وارد بشویم در این ضیافت خدا و در این ماه مبارک، امید است که ان‌شاîالله یک هدایتی شامل حالمان بشود. خودتان را تقویت کنید در این ماه مبارک، مهیا بشوید برای همه پیشامدها. ۱۴
منابع:
۱- صحیفه امام ـ جلد ۲۰ ـ صفحه۲۶۷
۲- صحیفه امام ـ جلد ۲۰ ـ صفحه ۲۶۶
۳-صحیفه امام ـ جلد ۲۱ ـ صفحه ۴۵
۴- صحیفه امام ـ جلد ۲۱ ـ صفحه ۴۵
۵- صحیفه امام ـ جلد ۱۸ ـ صفحه ۴۸۰
۶- صحیفه امام ـ جلد ۱۸ ـ صفحه ۴۸۰
۷- صحیفه امام ـ جلد ۱۸ ـ صفحه ۴۸۰
۸- صحیفه امام ـ جلد ۱۸ ـ صفحه ۴۸۱
۹- صحیفه امام ـ جلد ۱۸ ـ صفحه ۴۹۹
۱۰- صحیفه امام ـ جلد ۱۸ ـ صفحه ۴۷۶
۱۱- صحیفه امام ـ جلد ۱۳ ـ صفحه ۳۰
۱۲- صحیفه امام ـ جلد ۱۳ ـ صفحه ۳۶
۱۳- صحیفه امام – جلد ۲۰ – صفحه ۵۳
۱۴- صحیفه امام – جلد ۱۳ – صفحه ۳۵
