اشیاء منحصر به فرد حرم امام رضا علیه السلام + تصاویر

بارگاه نورانی حضرت امام رضا(ع) در مشهد، سالهاست که پذیرای زایران هشتمین امام شیعیان است. حرم مطهری که هرسال در روزهای مختلف، حجم عظیمی از زایران ایرانی و شیعیان سایر کشورها را در خود جای می دهد. در این بارگاه نورانی، مثل بقیه زیارتگاهها وسایل مختلفی برای استفاده خادمان و کارکنان وجود دارد. اما بعضی از این وسایل، منحصر به بارگاه نورانی امام رضا(ع) است و به قولی، «اختصاصی» همین جاست. این گزارش، شما را با بعضی از این ابزار و وسایل آشنا می کند. چیزهایی که فقط می شود در حرم مطهر امام رضا(ع) دید:

ابزار نقاره زنی

چهار نوع طبل و کرنا و لوازم متعلق به آن، از جمله ابزاری است که در اتاق مخصوص نقاره زنی حرم مطهر نگهداری می شود. طبل ها از کاسه های بزرگ و کوچک مسی و چدنی است که پوست دباغی شده بر روی آن کشیده شده و با دو چوب ساده به طول تقریبی بیست سانتی‌متر نواخته می شوند و کرناها سازهای بادی به طول تقریبی 100 تا 120 سانتی‌متر است که از جنس مس یا برنج ساخته شده و آب کُرم داده شده اند. طبل ها و کرناها در مشهد ساخته می شوند.

 

 دوشاخه کفشداری نقره

این دوشاخه کفشداری قدیمی که الان در موزه مرکزی آستان قدس نگهداری می شود، 202 سانتی‌متر طول و 6 سانتی متر عرض دارد.این اثر از میراث آستان قدس رضوی است که در حرم مطهر و در بخش کفشداری استفاده می‌شده است. این دوشاخه از جنس نقره بوده و دو کفش نقره‌ای نیز به دو شاخه‌ی آن آویزان است. جنس دسته‌ی این دوشاخه از چوب است که ورقه‌هایی از جنس نقره روی آن کار شده و دو شاخه‌ی فولادی نیز به سر چوب متصل شده است. در یکی از ورقه‌ها به خط شکسته نستعلیق کتیبه‌ی «...عهد تولیت جلیله میرزا...» حک شده است که به دلیل ناقص بودنش احتمال می‌رود که این تکه از ورقه‌ی فلزی از جایی کنده شده و به این قسمت متصل شده است.

دوشاخه ی متصل شده به این دسته‌ی چوبی با دسته‌ای کوتاه و به‌وسیله‌ی فشار و چکش‌کاری اتصال یافته است. کفش‌های آویزان به این دوشاخه درویشی‌مانند، نقره‌ای و با تزئین‌های اسلیمی و کنده‌کاری شده‌اند. اندازه‌ی این کفش‌ها8×3 سانتی‌متر است.

 

 جاروی پر طاووس

این جارو همان طور که از نامش پیداست، با پرهای طاووس  ساخته شده است. این جارو 102/5 سانتیمتر طول دارد. یعنی دقیقا به اندازه واقعی پر طاووس. عرض‌ دهانه‌‌ی بالای جارو هم 13 سانتیمتر است.

این جارو را  زنی به نام «حاجیه نواب والده سالار» در سال 1263 هجری قمری یعنی نزدیک به 170 سال پیش وقف حرم مطهر امام رضا (ع) کرده بود.دسته‌ی این جاروی پرطاووس با دسته‌پوش مرواریددوزی شده‌ای پوشانده شده است. تعداد پرهای طاووس به کار رفته در این جارو در حال حاضر 90 پر است ولی تعداد پرهای اولیه 100 پر بوده است. تزیینات پارچه‌ی دسته‌پوش از جنس مخمل قهوه‌ای تیره، ابریشمی‌ و به شکل ذوزنقه است. ساق بزرگ ذوزنقه محل نگهداری پرهاست و ساق کوچک‌تر داخل دسته‌ی طلا قرار دارد. جنس مواد رودوزی بیشتر از مروارید اصل بحرینی در سه اندازه‌ی مختلف است .

این جارو الان در موزه مرکزی آستان قدس نگهداری می شود.

 دست نقره

بالای ضریح مطهر امام رضا(ع) سالها محل قرارگرفتن این دست نقره ای بود.اثری که مربوط به اواخر دوره قاجار یا اوایل دوره پهلوی است و حالا از میراث آستان قدس رضوی  محسوب می شود. شیوه‌ی ساخت آن ریخته‌گری است. دست نقره برای جمع‌آوری نذورات بالای ضریح مطهر استفاده می‌شده است. یک پنجه‌ی پنج انگشتی اجزاء این دست را تشکیل داده است که انگشت‌ها از محل بندها به داخل کمی جمع شده‌اند.

دست به‌وسیله‌ی فلزی زائد که قسمت بالای آن باریک‌تر و انتهایش برجسته و طوق‌مانند است به دسته‌ای فلزی مخروطی شکل جوشکاری شده است. به انتهای این دسته یک چوب بلند داخل می‌شده و به‌وسیله‌ی این دسته نذورات روی ضریح جمع‌آوری می‌شده است.

امام رضا گفت به خواهرم چیزی نگو!!!

خادمی می گفت: دختر بچه ای شفا گرفته بود. با تب و تاب ازش سوال کردم چه دیدی و چه شنیدی؟

 

دخترک با آرامشی خاص گفت هیچ. فقط پدرم را خبر کنید.

پدر دختر که رسید طفل به گریه و هق هق افتاد: امام رضا گفت «به بابات بگو دیگه به خواهرم چیزی نگه»

 

پدر که از شفای کودکش بی قرار بود با شنیدن این جمله اختیار از کف داد. نفسش که برگشت به خادم گفت: دخیل که بستم به امام رضا گفتم: می خوای دخترمو شفا ندی شفا نده. اما برگردم قم به خواهرت گلایه خواهم کرد.