سی روز با دعای ابوحمزه ثمالی(10)

"وَ أنَا واثِقٌ مِنْ دَلیلی بِدِلالَتِکَ وَ سَاکِنٌ مِنْ شَفِیعِی إلی شَفاعَتِکَ ."

من هم به این راهنما امیدوارم، هم به این شفیع . و غیر از این چیز نیاوردم . عمل صالحی، ترک گناهی، فعل ثوابی، اینها را نیاورده‌ام ! فقط تو را می‌شناسم و دوست دارم ، همین.

با زبانی تو را می‌خوانم که تبهکار است. با قلبی با تو مناجات می‌کنم که تیره است. قلب و قالب تیره است. ولی تو هم تیره را می‌پذیری، هم تبهکار را . چنین که تاکنون پذیرفتی.

مگر ما تاکنون زبان بی‌گناه داشتیم؟ قلب سالم داشتیم؟ من از تو می‌ترسم، ولی به تو امیدوارم. در ترس و امید موحّدم. اگر گناهانم را می‌بینم ، فَزَع می‌کنم ، نه یأس دارم. و اگر کَرم تو را می‌بینم، طمع دارم.
اگر ببخشی، بهترین بخشندگانی. چون بدون منّت می‌بخشی. و اگر عذاب کنی، عادلانه عذاب کردی. پروردگارا ! من با همه سوابق تباه و تیره و تاریک‌ام ، دلیلی دارد که تو را می‌خوانم . بی‌حجّت نیست .

اگر کسی بگوید: تو با زبان گناهکار ، با قلب تیره به چه جهت خدا را می‌خوانی؟ عرض می‌کنم: روی کَرم او . کریم کسی است که از گناهان ببخشد . من دلیلی دارم و با این دلیل خودم را قانع کردم که از تو مسئلت کنم .

"حُجَّتِی یا الله فِی جُرأتِی وَ عَلی مَسْألَتِکَ مَعَ إتْیانِی مَا تَکْرَهُ جُودُکَ وَ کَرَمُکْ وَ عُدَّتِی فِی شِدَّتِی مَعَ قِلَّهِ حَیآئِی مِنْکَ رَأفَتُکَ وَ رَحْمَتُکْ ."
من بَد حیا بودم. از تو خجالت نکشیدم. تو در سوره مبارکه علق، در طلیعه بعثت فرمودی: ألَمْ یَعْلَمْ بِأنَّ اللهَ یَری.انسان خجالت نمی‌کشد در مشهد و محضر خدا گناه می‌کند؟ من اعتراف می‌کنم بَد حیا بودم، کم حیا بودم. می‌دانستم تو مرا می‌بینی و در محضر و مشهد تو هستم. مع ذلک گناه کردم. اما برای این که می‌دانم تو می‌بخشی، از تو مسئلت می‌کنم. من بین این دو امر قرار گرفتم: هم عُدّه منی در شدّت، هم رأفت و کرمت مایه امید من است. لذا من با این دو دلیل به سمت تو آمدم.

"یا خِیْرَ مَنْ دَعاهُ داعٍ وَ أفْضَلَ مَنْ رَجاهُ راج . عَظُمَ یا سِیِّدِی اَمَلِی وَ سآءَ اَهانی ."

عرض کرد: خدایا! عمل و آرزوی من زیاد است. عمل و کار من بسیار بَد است. کار من بَد است. اعمال من بَد است، آمال من بزرگ. تو به مقدار آمال و آرزوی من به من ببخش. به مقدار اعمال من مرا مؤاخذه نکن . زیرا کَرم و بزرگواری تو اَجلّ از آن است که تبهکاران و مُذنبین را جزاء و کیفر بدهد. و حِلم و بخشایش تو بزرگتر از آن است که مقصّرین را مُکافات کند. و کُفّ آنها کار کند. و من، یا سِیِّدِی من به فضل تو پناه برده‌ام .

وَالسَّلامُ عَلِیْکُمْ وَ رَحْمَهُ الله وَ بَرَکاتُه

"آیة الله جوادی آملی"

ادامه دارد...