شرح دعای روز ششم ماه رمضان

خدایا من را وامگذار که در پى نافرمانیت بروم؛ و مرا با تازیانه کیفرت مجازات نکن؛ و از اسباب و عوامل خشمت دورم کن؛ به حق احسان ونعمت‌هایت ای نهایت اشتیاق مشتاقان.

در دعای روز ششم تکیه بر دو جهت است؛ یکی اینکه انسان کاری کند و از خداوند بخواهد که در معرض گناه و معصیت قرار نگیرد؛ بدان معنا که از همان اول دعا کنیم زمینه برای گناه جور نشود چرا که هنگامی که انسان در موقعیت قرار می گیرد حفظ نفس مشکل است . زمینه گناه انسان را در معرض سقوط قرار میدهد واین جا نقش گناه در سقوط انسان روشن می شود.
گناه چه علنی بشود و چه نشود نمی‌توان آن را کوچک حساب کنیم، چرا که گناه کوچک با اصرار بر آن تبدیل به یک گناه بزرگ می‌شود.
در حقیقت باید زمینه های گناه از بین برود؛ در این جا نقش باید ها و نبایدهای دین آشکار می شود. حفظ حدود محرم و نامحرم؛ به عنوان نمونه: جدا سازی سفره های غذا در مهمانی ها، تفکیک جنسیتی در محیطهای آموزشی، دوری از اختلاط، تنها نبودن زن ومرد نا محرم در یک جا، از جمله اموری است که از همان اول باعث می شود که حد و حدود حفظ شود و زمینه گناه پیش نیاید.
جلوه گری زنان در بیرون از خانه و نگاه ناسالم مردان باعث می شود تا حریم محرم و نامحرم رعایت نشود و حرمت و حریم خانواده شکسته بشود و اساس و بنیان خانواده ها در هم شکند. پس از آن جامعه با پدیده افزایش طلاق و کودکان بی سرپرست مواجه می شود.
امام رضا(ع) فرمود: کسی که معصیتی را از ترس خدا ترک کند؛ خداوند در روز قیامت وی را راضی میکند.
حضرت عیسی(ع) خطاب به حواریون خویش فرمود: « کسانی را که اهل معصیت هستند دوست نداشته باشید که اگر این گونه عمل کنید به خدا نزدیک می شوید.بگذارید اینها که اهل معصیت هستند شما را دوست نداشته باشند و این گونه خود را به خدا نزدیک کنید.»
از این رو زمینه گناه را نباید دست کم گرفت، چرا که منجر به ایجاد آسیب های فراوان خانوادگی و اجتماعی می شود؛ بازتابهای منفی اخلاقی، اقتصادی و اجتماعی به همراه خواهد داشت که به تدریج رشد یافته و دامنگیر فرد و جامعه خواهد شد.
اسلام نگاهی همه سو نگرانه دارد، از سویی به لزوم حجاب برای خانم‌ها تکیه می کند، و از سویی دیگر به مردان دستور می‌دهد که از نامحرمان چشم فرو بندند، از سویی آرایش را برای خانمها در محیط خانه و برای همسر می پسندد واز سویی دیگر به مردان می گوید که مواظب سمت وسوی چشمشان باشند مبادا که تیری زهرآگین از شیطان گردد، است، ولی افسوس که دچار افت فرهنگی شدیم، در آغاز چادر سیاه به چادر توری، وسپس به مانتو مبدل شد، وآن هم به تدریج تنگ وکوتاه وکوتاه تر گردید، بعضاً آرایش خانمها در بیرون خانه عادی شد، حریم محرم ونامحرم شکسته شد، اگر حد و مرز الهی شکسته شود نتیجه اش عذاب فراگیری است که دامن گیر مردم خواهد شد وتر وخشک را با هم خواهد سوزاند. 
زمینه گناه، استارت غوطه ور شدن انسان در گرداب سقوط وتباهی است، ودامنه سقوط در زوایای گوناگون زندگی بشری خود را نشان می دهد. 
در اقوام گذشته به علت ارتکاب معصیت گاه امتی آن چنان گرفتار عذاب خداوندی می شدند که مسخ شده واز شکل وشمایل بشری خارج شده وسپس بکلی از بین می رفتند، از جمله آن می توان به اصحاب سبت می توان اشاره کرد. خداوند درسوره مبارکه بقره آیه 65- 66 به اصحاب سبت اشاره می کند که به علت نافرمانی به میمون‌ها و بوزینگان تبدیل شدند، می‌فرماید: « وَ لَقَدْ عَلِمْتُمُ الَّذینَ اعْتَدَوْا مِنْکُمْ فِی السَّبْتِ فَقُلْنا لَهُمْ کُونُوا قِرَدَةً خاسِئینَ فَجَعَلْناها نَکالاً لِما بَیْنَ یَدَیْها وَ ما خَلْفَها وَ مَوْعِظَةً لِلْمُتَّقینَ» و هر آینه [حال‏] کسانى را از شما که در روز شنبه از حدّ بگذشتند دانستید، پس به آنها گفتیم: بوزینگان شوید، و خوار و رانده باشید. پس آن (کیفر) را عبرتى براى حاضران و آیندگان و پندى براى پرهیزگاران کردیم. 
اصحاب سبت امتی بودند که به بخاطر نافرمانی ودور زدن قانون به عذاب خداوندی دچار شدند و مسخ شدند و بیشتر از سه روز زنده نماندند و به هلاکت رسیدند. البته این گونه عذاب از امت رسول خدا(ص) که امت مرحومه است برداشته شده است ؛ اما خشم و غضب الهی در قالب های مختلف خودش را نشان می دهد.
همه سعادت و خوشبختی به امکانات مادی محصور نیست؛ ممکن است که کشوری ومردمی از امکانات مادی خوب برخوردار باشند ولی باز سعادتنمد نباشند، در بسیاری از کشورهای غربی زن و شوهر مانند دو کارگر از صبح تا به شب کار می کنند ولی از لذت درک محیط سالم خانواده کم بهره اند. وجود بیماری های نوپدید وصعب العلاج، پدیده روبه گسترش بچه های خیابانی، گسست بنیان خانواده، رخت بربستن آداب واخلاق از جامعه و.. مگر خود عذاب نیست؟ عذاب و خشم خداوند تنها در حوادث باصطلاح غیر طبیعی چون زلزله محدود نمی شود، بلکه گستره آن بسیار وسیع تر است.
بنابراین در این فراز از دعا از خداوند درخواست می کنیم: «اللهمّ لا تَخْذِلْنی فیهِ لِتَعَرّضِ مَعْصِیتِکَ، ولا تَضْرِبْنی بِسیاطِ نَقْمَتِکَ، و زَحْزحْنی فیهِ من موجِباتِ سَخَطِکَ»؛ خدایا من را وامگذار که در پى نافرمانیت بروم ؛ و مرا با تازیانه کیفرت مجازات نکن؛ و از اسباب و عوامل خشمت دورم کن؛
مسخره کردن مردم، خود برتر بینی، مسخره مردم شدن از جمله گناهانی است که موجب نزول بلاء است. مسئله خودبرتربینی موضوع مهمی است. چنان چه در ادعیه می خوانیم:« خدایا مقام وموقعیت که از من پیش مردم نشان مده مگر آنکه به همان اندازه پیش خودم، خودم را پایین بیاوری.»
اگر خداوند یک عزت ظاهری به انسان میدهد که مردم احترام ویژه ای برای وی قائل می شوند این گونه نباشد که سبب سرکشی و طغیان انسان بشود.
در پایان دعا می گوئیم: «بِمَنّکَ وأیادیکَ یا مُنْتهى رَغْبـةَ الرّاغبین» ؛ به حق احسان ونعمتهایتت ای نهایت اشتیاق مشتاقان، تمام کسانی که مشتاق هستند به سمت و سویی حرکت می کنند و آن نهایت قرب است؛ اما نهایت رغبت زاهدان و اشتیاق مشتاقان این است که به حضرت حق برسند.

حجت‌الاسلام محمد امین پورامینی-نمی از یم رمضان